Dinamik Nöro-musküler Stabilzasyon ve Fonksiyonel Testler
DNS, postür ve hareket fonksiyonlarını geliştirmek için kullanılan bir rehabilitasyon yaklaşımıdır. Gelişimsel kinesiyoloji modellerine dayalı olarak, postür stabilizasyon kalıplarını analiz eden fonksiyonel testler kullanır. Bu testlerin sonuçlarına göre tedavi stratejileri oluşturur. Temel bileşeni olan “core stabilite testi,” core stabilitesini değerlendiren güvenilir bir yöntemdir.
DNS‘in gövde stabilizasyonunu geliştirmede ve ekstremite hareketlerini iyileştirmede etkili olduğu gösterilmiştir.
Ayrıca sırt ağrısını azaltma, spinal hareketi iyileştirme gibi olumlu etkiler sağlar. DNS, omurga ve eklem stabilitesini artırmak için bireyselleştirilmiş egzersizler sunar; bu egzersizler, sağlıklı bebeklerin doğal hareket paternlerini taklit eder. Her egzersizi bireysel olarak değerlendirir ve hatalı hareket paternlerine müdahale eder. DNS testlerinin güvenilirliği konusunda sınırlı veri mevcut olsa da, tedavi ve egzersizlerinin etkinliği nörolojik bozuklukların rehabilitasyonunda kanıtlanmıştı
3- Diyafram testi
Şekil 7. Gelişimsel perspektiften optimal paternin tanımı:
3 aydan sonra diyafram, solunumla ilişkili postüral bir işlev üstlenir.
Diyafram, konsantrik olarak aktifleşir ve kaudal olarak inerek intraabdominal içeriği iterken,
pelvik taban intraabdominal basıncı kontrol etmek için kaudal olarak destekler.
Bu, optimal spinal stabilizasyona izin verir ve karın duvarı, tüm bölümlerinde kontrollü eksantrik kasılmalarla buna uyum sağlar.
Şekil 8. Test prosedürü:
Değerlendirilen kişi oturur, kolları ve bacakları gevşek, omurgası diktir. Muayene eden kişi, hastanın arkasında yer alır ve parmaklarını alt kaburgaların arasına yerleştirerek kişiye derin bir nefes almasını söyler.
Bu, karın duvarının latero-dorsal bölgelerini harekete geçirir.
Muayene eden kişi, hem görsel hem de palpasyonla alt kaburgaların lateral hareketini, karın duvarının aktivasyon miktarını ve simetrisini değerlendirir.
Ayrıca omurganın dik ve sabit olup olmadığını ve omuz hareketleri veya patolojik sinkinezi olup olmadığını izler. Resim optimal paterni göstermektedir.
Şekil 9. Patolojik stereotipin yaygın belirtileri: Karın duvarının latero-dorsal bölümlerini genişletememe veya asimetrik aktivasyon; göğüs kafesi ve omuz elevasyonu; omurganın dik duruşunun kaybı (spinal kifoz veya lateral shift, anterior veya posterior pelvik tilt).
4- Kalça Fleksiyon Testi
Şekil 10. Gelişimsel perspektiften optimal paternin tanımı: Bebek 9 aylıkken tam kontrollü ve dengeli bir duruşla oturabilir. Göğüs ve pelvis nötr pozisyonda kalır, eksenleri paraleldir ve omurga diktir. Tüm stabilizatörler arasında ideal koordinasyon korunur.
Bebek, bir bacağını destek yüzeyine kaldırabilir;
Bu sırada omurga veya pelviste eş zamanlı hareket olmadan izole kalça fleksiyonu gerçekleşir.
Şekil 11. Test prosedürü: Değerlendirilen kişi oturur, kollar ve bacaklar gevşektir, bacaklar yere değmez, omurga diktir. Klinisyen, değerlendirilen kişiye bir bacağını (yaklaşık 10-20 cm) yavaşça kaldırmasını ve ardından diğer bacağını kaldırmasını söyler. Klinisyen, spinal ve pelvik hareketleri görsel olarak değerlendirir ve karın duvarının latero-dorsal bölgelerini palpe eder. Resim optimum modeli göstermektedir.
Şekil 12. Patolojik stereotipin yaygın belirtileri: Omurgayı dik ve pelvisi sabit tutamama; gövdenin lateral shifti; karın duvarının latero-dorsal bölümlerinin yetersiz veya asimetrik aktivitesi.
Kaynak
Kobesova A, Davidek P, Morris CE, Andel R, Maxwell M, Oplatkova L, Safarova M, Kumagai K, Kolar P. Functional postural-stabilization tests according to Dynamic Neuromuscular Stabilization approach: Proposal of novel examination protocol. J Bodyw Mov Ther. 2020 Jul;24(3):84-95. doi: 10.1016/j.jbmt.2020.01.009. Epub 2020 Feb 8. PMID: 32826013.
